Antipapa

Antipapa

Antipapa

Antipapa es, para la Iglesia Católica Romana, la persona que usurpa o pretende usurpar las funciones y poderes que corresponden a un obispo legítimamente elegido.

El título se utiliza especialmente cuando se trata del Papa en tanto cabeza visible de la Iglesia como obispo de Roma, sea en oposición a un pontífice reinante o bien en periodos de sede vacante. El título de antipapa no implica necesariamente la adhesión a una doctrina contraria a la fe católica, sino únicamente la pretensión de usurpar una jurisdicción que no le pertenece.

Contenido

Causas

Históricamente, los antipapas surgieron por tres cuestiones principales:

  • Discordancia doctrinal.
  • Deportación o encarcelamiento del pontífice.
  • Doble elección.

El primer antipapa fue San Hipólito de Roma cuyo papado se extendió entre los años 217 y 235, y el último reconocido canónicamente por la Iglesia Católica fue Félix V (1440-1449) elegido por el Concilio de Basilea.

Unos modernos antipapas aparecieron como reacción contra el Concilio Vaticano II, debido a la primera de las causas.

Discordancia doctrinal

Ocurre cuando una de las partes (con mayor probabilidad el antipapa) difiere doctrinalmente del legítimo pontífice y es favorecido por las autoridades o el pueblo. El primer antipapa (San Hipólito de Roma) se proclamó debido a su oposición a los papas San Ceferino y San Calixto I, a los que acusó de laxismo. El antipapa Novaciano también se proclamó por discordancia doctrinal al adoptar al montanismo, mientras que el antipapa Felix V fue elegido por favorecer la teoría conciliar de la Iglesia.

Deportación o encarcelamiento del pontífice

Sucedió cuando el poder temporal intervenía activamente en la Iglesia Católica. Casi siempre los emperadores (del Imperio Romano y luego del Sacro Imperio Romano Germánico) deponían al legítimo pontífice, lo desterraban o encarcelaban y ponían en su lugar a uno de sus favoritos si aquél les contradecía. Félix II fue un claro ejemplo, elevado por el emperador Constantino II que se inclinaba por el arrianismo. Por cuestiones meramente políticas se puede citar a Pascual III nombrado por Federico I Barbarroja e instalado en la Santa Sede mientras que el verdadero Papa Alejandro III tuvo que exiliarse.

Ha ocurrido también que las disposiciones del poder temporal influyeron contra un Papa legítimamente electo, después de su muerte, a fin de cobrar antiguas afrentas. Tal ocurrió con el Papa Formoso, cuyo cadáver fue juzgado en el concilio cadavérico por el Papa Esteban VI (que apoyaba a Lamberto de Espoleto para la corona del Sacro Imperio) por supuestos errores eclesiásticos y herejía: le hizo quitar las vestiduras pontificias, mutilarlo y arrojar sus restos al Tíber, declarándolo antipapa. Los papas Teodoro II y Juan IX rehabilitaron la figura de Formoso.

Doble elección

Ocurre cuando en la Iglesia se enfrentan dos o más facciones y cada una organiza un “conclave” y elige a su propio pontífice. Al darse esta situación, es común que ambos papas luchasen para apoderarse de Roma. Es la más compleja de todas las situaciones, porque hubo momentos en los que era difícil determinar cual Papa era el legítimo.

Entre los años 896 y 904 se eligieron varios papas y antipapas. La situación llegó a su punto más álgido cuando Roma se encontró seriamente dividida entre los partidarios del papa León V y el antipapa Cristóbal. La situación fue salvada después de que Sergio III (tercero en reclamar el pontificado) prendiera a los dos disputantes y los hiciera estrangular, quedando como único pretendiente.

La situación se ejemplifica mucho mejor estudiando el Gran Cisma de Occidente que estalló después de de la elección de Urbano VI en el año 1378, debido a su comportamiento, los vicios de su cohorte y las dudas sobre su ortodoxia. Los cardenales se volvieron a reunir en la ciudad de Fondi, Italia y en un cónclave depusieron a Urbano VI para elegir al antipapa Clemente VII que se trasladó a Aviñón. El cisma se prolongó durante medio siglo, durante el cual se ensayaron varias soluciones, desde el cese de ambos pretendientes hasta la convocatoria a un concilio. En la ciudad de Pisa se reunieron los obispos y cardenales de ambos bandos, pero únicamente añadieron otro pretendiente. Tras largas disputas se reunió el Concilio de Constanza que depuso a todos los pretendientes y eligió a Martín V.

Modernos antipapas

Los modernos antipapas surgieron como reacción ante el Concilio Vaticano II y la creencia de que éste enseña doctrinas contrarias a las tradicionales de la Iglesia Católica, es decir, que se trata de un Conciliábulo que había promulgado y propagado herejías condenadas anteriormente por otros Papas. Estos antipapas fueron apareciendo en la segunda mitad del siglo XX y fueron en su mayoría adherentes al sedevacantismo, es decir, consideran que tras la muerte de Pío XII en 1958 (algunos tras la muerte de Juan XXIII en 1962) la Sede Apostólica no fue ocupada por verdaderos pontífices ya que dicen que Pablo VI, Juan Pablo II y Benedicto XVI (y para algunos también Juan XXIII) incurrieron antes de su elección al pontificado en herejía; el justificativo para esta posición se encuentra en la Bula de Pablo IV “Cum ex Apostolatus Officio” del año 1559:

"...si en algún tiempo cualquiera aconteciese que un Romano Pontífice, antes de su promoción o antes de la asunción a la dignidad de Cardenal o de Romano Pontífice, se hubiese desviado de la Fe Católica, o hubiese caído en alguna herejía, o incurrido en cisma, o los hubiese suscitado o cometido, la promoción o la asunción, incluso sí esta hubiera ocurrido en acuerdo y unanimidad de todos los cardenales, es nula, irrita y sin efecto...
Pablo IV, Cum ex Apostolatus Officio

En 1990 Teresa Stanfill-Benns y David Bawden convocaron al primer conclave para elegir a un nuevo pontífice en virtud de las conclusiones arribadas en su libro dicha elección tuvo lugar el 16 de julio de 1990 en Belvue, Kansas, Estados Unidos y fue integrado por seis personas, siendo elegido Bawden, que adoptó el nombre de “Miguel I”.[1] [2]

En el año 1994 un grupo mucho mayor se reunió en Italia, siendo electo el sudafricano Victor von Pentz como Papa “Lino II”.

En 1998 fue electo Lucian Pulvermacher como Pio XIII, también en Estados Unidos, por medio de un concilio acordado por teléfono.

En 2005 el valenciano Joaquín Llorens es proclamado por sus obispos papa (Alejandro IX), en España, en el seno de un sínodo general de los mercedarios de María (Iglesia mercedaria).


El primer antipapa latinoamericano es el argentino Oscar Michaelli, conocido como “Oscar de la Compasión” que adoptó como nombre León XIV y tiene su sede en Argentina, siendo electo el 24 de marzo del año 2006, en el sitio web oficial, anuncian que murió el día 14 de febrero del año 2008, siendo electo como su sucesor Monseñor Juan Bautista Bonetti, con el nombre Inocencio XIV y éste renuncia por "incapacidad de asumir la cabeza de la Iglesia" y asume Alejandro IX.

La teoría de que es menester convocar a un cónclave para suplir la supuesta vacante de la Sede Apostólica se denomina conclavismo. Hacia el conclavismo existen tres objeciones que aún no han podido ser resueltas:

  1. Probar la herejía formal del Sumo Pontífice.
  2. Probar la perdida del pontificado a causa de herejía formal.
  3. Probar que la Iglesia Católica está sujeta a las decisiones de un cónclave no convocado por un Papa.
El palmar de Troya, sede de la Iglesia Católica Palmariana.

Sin embargo, la mayoría de los “modernos antipapas” pretenden haber sido elegidos “místicamente” por Dios. En estos últimos se ha dado el caso de los que no consideran la existencia de un período de “sede vacante”, es decir, que asumen inmediatamente el pontificado reconociendo a su antecesor, como es el caso de los papas de la Iglesia Católica Palmariana que reconocen a Pablo VI como legitimo pontífice.

El primero de estos antipapas “místicos” fue el sacerdote Michel Collin que se proclamó “Papa” con el nombre de Clemente XV en 1963 y fundó la Iglesia Renovada de Cristo reconociendo a Juan XXIII.

Años más tarde, Clemente Domínguez y Gómez se proclamó “Papa” tras la muerte de Pablo VI, y fundó la Iglesia Católica Palmariana, adoptó como nombre Gregorio XVII y es el único que reconoce a Pablo VI como verdadero pontífice de la Iglesia Católica; él mismo designó a su sucesor Manuel Alonso Corral que adoptó el nombre de Pedro II.

Otro de estos pretendientes místicos son:

  1. Maurice Archieri quien también adoptó el nombre de Pedro II; se trata de un ex mecánico de automoviles y que dice haber recibido la revelación de su pontificado en 1995 en una oración carismática. reside en Francia.
  2. También Julius Tischler, adoptó el nombre de Pedro II.
  3. Pedro Atanasio II (sic) al que se lo localizó en Bruselas o Canadá, no existe ninguna explicación sobre su nombre, ya que no hubo ningún papa llamado Pedro Atanasio I.
  4. Valeriano Vestini, como Valeriano I, cuya elección mística fue supuestamente confirmada por un cenáculo de oración en Roma.
  5. León XIV que reside en Anjouleme, Francia.
  6. Chester Olszewski como Pedro II, un obispo episcopaliano, en Pennsylvania, Estados Unidos, que entre sus actos se recuerda el haber modificado el Avemaría y haber agregado a María en la Señal de la Cruz.
  7. Gino Frediani como Emanuel I, en Italia y fundador de la Nueva Iglesia del Sagrado Corazón de Jesús.
  8. William Kamm, como Pedro II, de Australia.

Un caso muy especial es el del obispo Francis Schuckhardt, quien jamás se proclamó Papa, a pesar de que sus adversarios lo acusan de haberlo hecho y haber adoptado el nombre de Adrian VII.

Lista de los antipapas

Antipapas reconocidos por la Iglesia Católica

Gran Cisma de Occidente

Antipapas no oficiales de la Iglesia

Lista no oficial de antipapas en la actualidad

  • Pedro II de Canadá, Peter Athanasius, Canadá.
  • Pedro II de Francia, Maurice Archieri, 1995, Francia.
  • Pedro II de Alemania, Jules Tischler.
  • Pedro II de Pennsylvania, Chester Olszewski, Pennsylvania, USA. 1980
  • Pedro Romano II de Australia, William Kamm, Australia.
  • Pedro II de Dakota del Norte , autodenominado prior en Dakota del Norte, Estados Unidos.
  • Clemente XV, Michel Collin, 1950, Iglesia Renovada de Cristo.
  • Jean-Greorie XVII, Gastón Tremblay, 1968, Iglesia Renovada de Cristo.
  • Gregorio XVII, Clemente Domínguez y Gómez, 1978, Iglesia Cristiana Palmariana de los Carmelitas de la Santa Faz.
  • Pedro II de España, Manuel Alonso Corral, 2005, Iglesia Cristiana Palmariana de los Carmelitas de la Santa Faz.
  • Adrián VII, Francis Konrad Schuckardt, 1984, La Congregación de María Reina Inmaculada, reside actualmente en Comté de Plumas en California del Norte.
  • Pedro Atanasio II de Bruselas, De identidad civil desconocida, al ser “coronado” ante la tumba de San Pedro, en Roma, el 10 de abril de 1984. Facción disidente de Iglesia Cristiana Palmariana de los Carmelitas de la Santa Faz. Luego se instaló, en Bruselas.
  • Miguel I, David Bawden, 1990, Orden Misionera para la salvación de las almas, que tiene un espíritu de pobreza y sacrificio, Abdicó a favor del antipapa Lino II.
  • Valeriano I, Fr. Valeriano Vestini, 1990.
  • Lino II Víctor Von Pentz, 1994, la Comunidad Católica Bizantina, Sudáfrica.
  • Pío XIII, Mons. Lucien Pulvermacher, 1998, La Iglesia Católica Verdadera, actualmente reside en los Estados Unidos (en Springdale, Washington).
  • León XIV, De nombre civil desconocido, Monseñor Oscar de la Compasión, La Iglesia Católica Apostólica Remanente, Argentina.
  • Inocencio XIV, Juan Bautista Bonetti, La Iglesia Católica Apostólica Remanente, Argentina.
  • Alejandro IX, Alejandro Tomás Greico, La Iglesia Católica Apostólica Remanente, Argentina.
  • Alejandro IX, Joaquín Llorens Grau, La Iglesia Mercedaria.
  • Emmanuel I, Gino Frediani, Nueva Iglesia del Sagrado Corazón de Jesús.
  • Borromaus II, De nombre civil desconocido, (1971-1974), Alemania, Iglesia Cristiana Esenia.
  • Johannes II, De nombre civil desconocido, (1974-1999), Alemania, Iglesia Cristiana Esenia.
  • Inmanuel II, F.E. Eckard Strohm, Alemania, Iglesia Cristiana Esenia.
  • Juan XX, Roberto Carnevale.

Acusados de Antipapas por los sedevacantistas

  • Juan XXIII (Angelo Roncalli)
  • Pablo VI (Juan Bautista Montini)
  • Juan Pablo I (Albino Luciani)
  • Juan Pablo II (Karol Wojtyla)
  • Benedicto XVI (Joseph Ratzinger)

Notas

  1. El Vaticano en el exilio.
  2. ¿Sobrevive la Iglesia Católica en el siglo XX?

Fuentes

Enlaces externos

Obtenido de "Antipapa"

Wikimedia foundation. 2010.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Mira otros diccionarios:

  • antipapă — ANTIPÁPĂ, antipapi, s.m. Papă nerecunoscut de biserica catolică, a cărui alegere nu a fost canonică. – Din fr. antipape. Trimis de ana zecheru, 25.02.2004. Sursa: DEX 98  antipápă s. m. → papă Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Dicţionar… …   Dicționar Român

  • Antipāpa — (gr. u. lat.), Gegenpapst. Antipapist, Gegner des Papstthums; daher Antipapistisch, Antpapismus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Antipāpa — (griech.), Gegenpapst. Antipapismus, papstfeindliche Lehre …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Antipapa — Antipapa, Gegenpapst …   Herders Conversations-Lexikon

  • antipapa — s. m. Papa que a Igreja considera intruso …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • antipapa — ȁntipāpa m DEFINICIJA pov. kat. onaj koji se proglašava papom, suprotno onome koji je izabran po kanonskom pravu; protupapa ETIMOLOGIJA anti + v. papa …   Hrvatski jezični portal

  • antipapa — m. Hombre que no está canónicamente elegido Papa y pretende ser reconocido como tal …   Diccionario de la lengua española

  • Antipapa — ► sustantivo masculino RELIGIÓN Persona que ilegítimamente se erige en papa, en oposición al legítimo. * * * antipapa m. Se aplica a algunos que actuaron ilegítimamente como papas a la vez que otro legítimo. * * * antipapa. m. Hombre que no está… …   Enciclopedia Universal

  • antipapa — {{#}}{{LM A02687}}{{〓}} {{[}}antipapa{{]}} ‹an·ti·pa·pa› {{《}}▍ s.m.{{》}} Hombre que actúa ilegítimamente como papa, y aspira a ser reconocido como tal: • Clemente VII fue el antipapa que provocó el Cisma de Occidente.{{○}} …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • antipapa — Su adjetivo es antipapal. No debe decirse, pues, «acciones antipapa». Antipapista es quien se opone a la institución del Papado …   Diccionario español de neologismos

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”