dentina
121diente — sustantivo masculino 1) álabe, leva, levador. 2) arquitectura adaraja, endeja, enjarje. ▌ crujir los dientes locución coloquial rabiar, encolerizarse, enfurecerse, enverdecer de ira, exaltarse la bilis. ≠ tranquilizarse …
122bocca — s. f. 1. cavità orale 2. labbra, fauci, becco, rostro, riso (poet.) 3. (di vaso, tubo, ecc.) apertura, imboccatura, orlo, sbocco, presa □ (di un condotto) luce 4. (di fiume) foce …
123dentin — dèntīn m <G dentína> DEFINICIJA anat. zubna kost, osnovno koštano tkivo zuba ETIMOLOGIJA vidi dentalan …
124dentinom — dentìnōm m <G dentinóma> DEFINICIJA pat. odontogeni, zubni tumor građen pretežno od dentina ETIMOLOGIJA v. dentalan, dentin + om …
125dentín — a m (ȋ) anat. snov, ki sestavlja glavni del zoba, zobovina: plast dentina …
