dzwony

  • 31Белза, Владислав — Владислав Белза Władysław Bełza Имя …

    Википедия

  • 32Мария Богородица (колокол) — Колокол Мария Богородица Dzwon Maryja Bogurodzica …

    Википедия

  • 33bić — 1. iron. Bić pianę «prowadzić czcze rozmowy, dyskusje niewnoszące nic nowego do sprawy»: Bicie piany trwało kilka godzin. Do chwili zamykania tego wydania radni jeszcze dyskutowali nad budżetem. DzPozn 03/03/1999. 2. Bij, zabij «wyrażenie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 34dzwon — Serce jak dzwon «zdrowe serce»: Panu się zdaje, że ma pan serce jak dzwon i nieskazitelną wątrobę, przez którą przetoczyło się morze alkoholu? J. Krzysztoń, Obłęd. Bić w dzwony na trwogę zob. trwoga. Od wielkiego dzwonu zob. święto …

    Słownik frazeologiczny

  • 35trwoga — podn. Bić (w dzwony, w bębny); dzwonić, uderzać, strzelać itp. na trwogę «ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności»: Uderza (...) na trwogę, gromi rządy, nie oszczędzając zresztą… …

    Słownik frazeologiczny

  • 36alarmować — ndk IV, alarmowaćmuję, alarmowaćmujesz, alarmowaćmuj, alarmowaćował, alarmowaćowany 1. «zawiadamiać o grożącym niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności, do gotowości bojowej» Alarmować straż pożarną. Alarmować… …

    Słownik języka polskiego

  • 37brzmieć — ndk VIIa, brzmi, brzmij, brzmiał 1. «być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk, głos» Echo brzmiało. Melodia piosenki brzmiała w oddali. 2. «wydawać, wytwarzać dźwięk, głos» Dzwony, organy brzmią głośno. 3. «mieć określoną postać słowną, zawierać …

    Słownik języka polskiego

  • 38donośnie — donośnieej «tak, że dobrze słychać; głośno» Krzyknąć donośnie. Dzwony biją donośnie …

    Słownik języka polskiego

  • 39katedralny — przym. od katedra (tylko w zn. 3) Kościół katedralny. Dzwony katedralne. Wieża katedralna. ∆ bud. Szkło katedralne «szkło płaskie o jednej powierzchni gładkiej, drugiej falistej, przepuszczające światło, używane do szklenia drzwi, ścianek… …

    Słownik języka polskiego

  • 40lać — ndk Xb, leję, lejesz, lej, lał, lali a. leli, lany 1. «powodować płynięcie, cieknięcie płynu; sączyć, toczyć płyn; napełniać płynem, wlewać, nalewać» Lać wodę, mleko do dzbanka, wino do kieliszków. ∆ Lane kluski «kluski z rzadkiego ciasta wolno… …

    Słownik języka polskiego