sprzedający
1sprzedający — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba zajmująca się sprzedażą; sprzedawca, ekspedient : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprzedający chętnie pokazywał klientkom towary. {{/stl 10}} …
2sprzedający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. sprzedawać (p.) sprzedający, sprzedająca w użyciu rzecz. «ten, kto sprzedaje, zajmuje się sprzedażą czegoś; sprzedawca, ekspedient; sprzedawczyni, ekspedientka» Sprzedający zachwalał towar …
3fala — 1. Być na fali; utrzymać się na fali «osiągnąć sukces, mieć powodzenie, być pożądanym w towarzystwie lub wykorzystać chwilową koniunkturę, żeby osiągać dalsze sukcesy»: Kupił Grażynie wideo i parę ładnych kiecek u Meyersa, spędzali weekendy w… …
4delikates — m IV, D. u, Ms. delikatessie; lm M. y zwykle w lm 1. «wykwintne, wyszukane artykuły spożywcze; przysmaki, specjały, smakołyki» Sklep z delikatesami. Zamówić ozdobny kosz delikatesów. 2. tylko w lm, pot. «sklep sprzedający takie artykuły» Robić… …
5domokrążca — m odm. jak ż II, DCMs. domokrążcacy; lm M. domokrążcacy, DB. domokrążcaców przestarz. «wędrowny handlarz sprzedający po domach różne towary; wędrowny rzemieślnik» …
6gałganiarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y przestarz. «człowiek zbierający, sprzedający gałgany» dziś żywe we fraz. Bal gałganiarzy «bal, którego uczestnicy są przebrani» …
7gazeciarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «chłopiec, mężczyzna sprzedający gazety na ulicy, roznoszący gazety» 2. przestarz. «redaktor gazety, dziennikarz, publicysta, reporter» …
8kantor — I m IV, D. u, Ms. kantororze; lm M. y 1. «biuro fabryki, przedsiębiorstwa, zakładu; kancelaria kupca, przemysłowca, bankiera» 2. «instytucja handlowa lub bankowa; przedstawicielstwo handlowe; biuro pośrednictwa» Kantor wymiany. Kantor przewozowy …
9kasjer — m IV, DB. a, Ms. kasjererze; lm M. kasjererzy, DB. ów «urzędnik zarządzający kasą; inkasent lub skarbnik instytucji przyjmujący wpłaty i wypłacający należności; urzędnik sprzedający bilety kolejowe, teatralne, kinowe itp.» Kasjer banku. Kasjer… …
10markietan — m IV, DB. a, Ms. markietananie; lm M. i, DB. ów daw. «wędrowny handlarz obozowy towarzyszący wojsku, sprzedający żołnierzom żywność, napoje i drobne przedmioty codziennego użytku» ‹wł. a. niem.› …
